سوره تماشا / ۷
فیلم | آیه‌ها آینه‌ای شفاف‌اند
سهیل محمودی، شاعر و پژوهشگر ادب پارسی در هفتمین برنامه «سوره تماشا» بیان کرد: حس و حال قرائت‌های قرآن باعث شد که به دنبال مفاهیم هم برویم و این‌ها در زندگی ما نقش مهمی داشت، یعنی آن اثر هنری که قرائت قرآن بود، ما را به دنبال حال و هوای معنوی مفاهیم قرآن هم می‌کشید.
به گزارش ایکنا، سهیل محمودی، شاعر و پژوهشگر ادب پارسی، در هفتمین برنامه رمضانی «سوره تماشا» گفت:
به نام خداوند جان و خرد
سلام و بسیار سلام، درود و فراوان درود؛
نوجوانی ما بود و برخی صدا‌هایی که ما را می‌ساختند، صدا‌های خواننده‌ها بود، مثلاً هنوز نجوای استاد عبدالوهاب شهیدی در نوجوانی وقتی که از شعر عارف می‌خواند، «گریه را به مستی بهانه کردم»، هنوز در گوشم است؛ و صدای برخی قاریان قرآن، مانند صدای عبدالباسط که آیات انتهایی سوره حشر را می‌خواند. در نوجوانی با آن‌ها زندگی می‌کردیم؛ «لَوْ أَنْزَلْنَا هَٰذَا الْقُرْآنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّه». صدای مرحوم منشاوی که سوره فجر را می‌خواند؛ «وَالْفَجْرِ، وَلَیَالٍ عَشْرٍ»، صدای مصطفی اسماعیل بود که سوره یوسف و مریم را می‌خواند و یا صدای مرحوم غلوش بود که بعد‌ها او را در ایران دیدیم که سوره الرحمن را بسیار باشکوه می‌خواند.
طبعاً حس و حال قرائت‌های قرآن باعث شد که به دنبال مفاهیم هم برویم و این‌ها در زندگی ما نقش مهمی داشت، یعنی آن اثر هنری که قرائت قرآن بود، ما را به دنبال حال و هوای معنوی مفاهیم قرآن هم می‌کشید و مثل امروز نبود که این همه سیاه و تاریک و در سایه و خاکستری باشیم، خیلی روشن بودیم، اصلاً نوجوانی بود و حس خوب، روشنایی و جستجوگری و این‌ها در جانمان ماند تا اینکه در سال‌های دهه ۷۰ یکی از خدمتگزاران قرآنی به نام حمید خونمری با همت هادی آرزم که بسیاری از تواشیح‌هایی که در ماه رمضان و در ایام دیگر می‌شنوید، کار استاد هادی آرزم است. به من زنگ زدند که ما می‌خواهیم یکسری کار‌های قرآنی انجام بدهیم تو قطعات شعر‌ها را بخوان که به شکل تواشیح و جمع‌خوانی یا به قول اهل موسیقی به شکل آکاپلا عرضه شود.
حقیقت این است که من این دعوت را برای خودم توفیقی دیدم و در آن قطعاتی را گفتم که یادم هست به شکل آکاپلا و جمع‌خوانی با صدای هنرمند عرصه موسیقی پاپ و کلاسیک، حمید غلامعلی ضبط شد که چند قطعه را می‌خوانم.
ای کلام مبین که گرمی یافت
عالم از تابش هماره تو
تا ابد هفت آسمان روشن
با صد و چهارده ستاره تو
***
بی‌نیاز از همه اوصاف‌اند
مثل یک چشمه زلال و صاف‌اند
با صفای دل و جان بنگرشان
آیه‌ها آینه‌ای شفاف‌اند
و قطعه آخر یک رباعی درباره شب‌های قدر ماه رمضان؛
دریاب زلال جاری ایمان را
این مایه سرفرازی انسان را
در خلوت خود قدر بدان ای دل من
شب‌های پر از ستاره قرآن را
یا علی تا دیداری دیگر.
مطالب مرتبط
